تبیین رابطه ساختاری تسهیم دانش با اثربخشی گروه‌های آموزشی مدرسه: نقش میانجی اعتماد و همکاری درون‌گروهی

گروه‌های آموزشی به‌عنوان حلقه مرتبط با عوامل آموزش و پرورش، معلمان و دانش‌آموزان از جایگاه حساس و ویژه‌ای در تحقق اهداف آموزشی برخوردارند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری تسهیم دانش با اثربخشی گروه‌های آموزشی با میانجی‌گری اعتماد درون‌گروهی و همکاری درون‌گروهی معلمان سه دوره مدارس شهرستان بابل می‌باشد. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده‌ها از نوع تحقیقات توصیفی ـ همبستگی محسوب می‌شود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام معلمان دوره‌های ابتدایی و متوسطه اول و دوم (3100 نفر) در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 200 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش (82 نفر مرد و 118 نفر زن) انتخاب شدند. همه معلمان نمونه پژوهش پرسشنامه‌های تسهیم دانش، اعتماد درون‌گروهی، همکاری درون‌گروهی و اثربخشی گروه‌های آموزشی را تکمیل کردند. برای بررسی پایایی این ابزارها از آلفای کرونباخ استفاده شد. داده‌ها با مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که: بین تسهیم دانش، اعتماد درون‌گروهی و همکاری درون‌گروهی با اثربخشی گروه‌های آموزشی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. تسهیم دانش بر اثربخشی گروه‌های آموزشی اثر مستقیم و معناداری دارد؛ همچنین تسهیم دانش با میانجی‌گری اعتماد درون‌گروهی بر اثربخشی گروه‌های آموزشی اثر غیرمستقیم و معناداری دارد. تسهیم دانش با میانجی‌گری همکاری درون‌گروهی اثر غیرمستقیم و معناداری بر اثربخشی گروه‌های آموزشی ایفا می‌کند.